Bulababi, Balibelly & overenthousiaste Balineesjes
Door: Jim en Sofie
Blijf op de hoogte en volg im, Véronique, Sophie & Sofie
23 Oktober 2012 | Indonesië, Gili Trawangan
Aangezien het thuisfront gevraagd heeft om een nieuwe blog en er veel gebeurd is sinds de laatste blog, hebben wij besloten om er maar weer even voor te gaan zitten. Er is een nieuw duo ontstaan door de beruchte Balibelly. Véronique en Sophie zijn hiervan het slachtoffer geworden (en Jim ook een beetje) en kunnen daarom vandaag niet chillings zetten aan het zwembad. Wij zijn daarom vroeg op pad gegaan om de lessen voor te bereiden voor vanmiddag, maar daar vertellen we later meer over.
Nu zullen we eerst vertellen over de gili's. De eerste dag hebben we een bungalow in het centrum gehuurd voor omgerekend 10 euro per persoon inclusief de overheerlijke wafels die we als ontbijt kregen. Terwijl Véronique en ik ons klaarmaakten voor bed, kwamen Jim en Sophie met de volgende enthousiaste mededeling: 'Nou wij zaten even te overleggen en dachten: yolo! We gaan nog even een cocktailtje drinken, gaan jullie mee?' Voor de onwetenden onder ons: yolo betekent you only live once.
Toen Sophie en Jim daar aankwamen waren de prijzen echt achterlijk duur: 10.000 rupiah voor de lokale mixdrankjes (dat is toch gauw al 80 cent!). Aangezien we de volgende dag vroeg op moesten voor de 'three islands snorkling trip' hebben zij na twee (of drie) drankjes en een dansje ook hun bedje opgezocht.
Snorkelen was indrukwekkend en we hebben veel vissen gespot. Nemo was echter nergens te vinden. We kunnen dus wel spreken van een kleine teleurstelling. Bij de volgende stop snorkelden alle 30 toeristen achter één turtle aan. Maar we hebben hem dus toch wel gezien!
De volgende avond aten we tapas (net als de vorige avond) en hadden we een bungalow gehuurd aan de rustige kant van het eiland voor het ultieme expeditie robinson gevoel. Alleen waren er hier geen Belgen om te verslaan. Toch heb ik (Sofie) een proef moeten doorstaan, namelijk het staan op de beruchte bulababi (oftewel zee egel). Iedereen reageerde anders. De barman zei: 'I hope it's not black bulababi, because those are very dangerous!' Maar de Bob Marley van ons hotel zei dat er niks aan de hand was. Alhoewel ik in eerste instantie me niet druk maakte, klonk een black bulababi toch een beetje creepy! Gelukkig bleek er verder niks aan de hand te zijn en konden we met een gerust hart terug naar Bali.
Maandag was het dan zover: teachingtime!
Eenmaal aangekomen op de school, kwamen we er snel achter dat de pedagogische trucjes en foefjes die wij geleerd hebben, niet werkte! Ook beleefde, lange Engelse zinnen maken was geen succes, aangezien de leerlingen dit niet tot nauwelijks begrepen. We kregen als tip om de zinnen te beperken tot twee woorden, wat leidde tot o.a. deze hilarische uitkomsten: 'you sit' en 'you silcence' (inclusief handgebaar).
Voor vandaag hebben we onze lesplannen aangepast tot drie uur lang spelletjes spelen, kruiswoordpuzzels oplossen, zingen en bodysounds!
Wij hopen dat veer en sop zich snel weer beter worden en dat zij jullie kunnen verblijden met de volgende blog!
Xxxx Sofie en Jim
Nu zullen we eerst vertellen over de gili's. De eerste dag hebben we een bungalow in het centrum gehuurd voor omgerekend 10 euro per persoon inclusief de overheerlijke wafels die we als ontbijt kregen. Terwijl Véronique en ik ons klaarmaakten voor bed, kwamen Jim en Sophie met de volgende enthousiaste mededeling: 'Nou wij zaten even te overleggen en dachten: yolo! We gaan nog even een cocktailtje drinken, gaan jullie mee?' Voor de onwetenden onder ons: yolo betekent you only live once.
Toen Sophie en Jim daar aankwamen waren de prijzen echt achterlijk duur: 10.000 rupiah voor de lokale mixdrankjes (dat is toch gauw al 80 cent!). Aangezien we de volgende dag vroeg op moesten voor de 'three islands snorkling trip' hebben zij na twee (of drie) drankjes en een dansje ook hun bedje opgezocht.
Snorkelen was indrukwekkend en we hebben veel vissen gespot. Nemo was echter nergens te vinden. We kunnen dus wel spreken van een kleine teleurstelling. Bij de volgende stop snorkelden alle 30 toeristen achter één turtle aan. Maar we hebben hem dus toch wel gezien!
De volgende avond aten we tapas (net als de vorige avond) en hadden we een bungalow gehuurd aan de rustige kant van het eiland voor het ultieme expeditie robinson gevoel. Alleen waren er hier geen Belgen om te verslaan. Toch heb ik (Sofie) een proef moeten doorstaan, namelijk het staan op de beruchte bulababi (oftewel zee egel). Iedereen reageerde anders. De barman zei: 'I hope it's not black bulababi, because those are very dangerous!' Maar de Bob Marley van ons hotel zei dat er niks aan de hand was. Alhoewel ik in eerste instantie me niet druk maakte, klonk een black bulababi toch een beetje creepy! Gelukkig bleek er verder niks aan de hand te zijn en konden we met een gerust hart terug naar Bali.
Maandag was het dan zover: teachingtime!
Eenmaal aangekomen op de school, kwamen we er snel achter dat de pedagogische trucjes en foefjes die wij geleerd hebben, niet werkte! Ook beleefde, lange Engelse zinnen maken was geen succes, aangezien de leerlingen dit niet tot nauwelijks begrepen. We kregen als tip om de zinnen te beperken tot twee woorden, wat leidde tot o.a. deze hilarische uitkomsten: 'you sit' en 'you silcence' (inclusief handgebaar).
Voor vandaag hebben we onze lesplannen aangepast tot drie uur lang spelletjes spelen, kruiswoordpuzzels oplossen, zingen en bodysounds!
Wij hopen dat veer en sop zich snel weer beter worden en dat zij jullie kunnen verblijden met de volgende blog!
Xxxx Sofie en Jim
-
23 Oktober 2012 - 10:13
Sanne:
Hee lieverds!
Veer en Soph veel beterschap en ik hoop dat jullie snel weer kunnen genieten van Bali! Wat een geweldig leven daar ik ben jaloers! ik kijk uit naar de volgende blog. kussen uit Nederland!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
